Realist Sanat / Jean François Millet

Realizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransa’da Romantizm’e karşı tepki olarak doğan sanat ve edebiyat akımıdır.

Gerçekçiler, Klasik ve Romantik sanatı yapay buluyorlardı. Çağın gerçeklerine uygun eserler verebilmek, sanatın içeriğini soylularla sınırlamayıp “aşağı” sınıfların yaşamını yansıtmak amacıyla bu akımı yarattılar. Sosyalizme inanıyor, taş ve toprak işçilerinin, kırsal kesim insanlarının gündelik hayatlarını resimlerine konu ediyorlardı.

Realistler, toplumsal değişim için resmin, “devrimci bir uyaran” olabileceğine inanıyorlardı. Jean François Millet’in, toprak işçilerini yücelterek resmettiği tabloları bu inancı çok açık bir şekilde yansıtıyordu.

Özellikleri:
Resimde soylu sınıf dışındaki toplumsal sınıflara da yer verdi.
Gerçekler olduğu gibi, tüm çıplaklığıyla yansıtıldı. Sıradan insanların günlük yaşamından kesitler ayrıntılarıyla resmedildi.
Doğayı gerçekliğiyle betimlemek amaçlandı.
Temsilcileri:

Gustave Courbet, Jean François Millet, Honore Daumierin gibi isimler bu akımın temsilcileri arasında yer alır.

Jean-François Millet ( 1814-1875)

Jean-François Millet (1814 Gréville- 1875 Barbizon), Fransız ressam. Fransız gerçekçiliğinin önemli temsilcilerinden, Barbizon Okulu’nun önde gelen ressamlarından biri olan Millet, yoksul bir Cotentin’li köylünün oğluydu.Cherbourg’da portre ressamı Mouchel’in ve L.Langois’in yanında çalıştı.1837′de bir burs kazanarak Paris Güzel Sanatlar Okulu’nda Paul Delaroche’un yanında eğitim gördü.

Jean François Millet, 1837-1848 yılları arasında Paris’te kaldı. Yeniklasikçiliğin izlerini taşıyan ilk resimlerini Paris 1840 Salonu’nunda sergiledi (Maviler İçinde Pauline ono ,1842).
Sonra kısa süre için Cherbourg’a gitti ve tekrar Paris’e döndü.Pauline Ono ile evlendi. Karısı öldü. Evinin temizlik işlerine bakan Catherine Lemaire’yle ilişki kurdu. l853’de onunla evlendi ve 1861 yılına dek dokuz çocuğu oldu.

Paris’e yerleşen Millet,orada Troyon,Diaz de La Pena, Daiumier, Barye, Rousseau ve Jacque’la tanıştı.Ekin Biçenlerin İstirahati, Tohum Serpen Adam gibi eserlerinde doğacı konulara yöneldi.

1850 yılında Millet , Paris’ten ayrılıp Barbizon’a yerleşir ve manzaralar ,köylüler, köylü yaşantısıyla ilgili resimler yapmayı sürdürür tablolar birbirini izler: “Saman Taşıyıcısı” “Oturmuş Çoban Kızı”, “Tohum Serpen Adam” (1850), “Başak Toplayan Kadınlar” (l857), ” İneğini Otlatan Köylü Kadın ” (1859), “ Istakoz Avcıları (1857) ve Millet’nin adını ölümsüzleştirecek olan ‘‘ L.Angelus ” ya da “
Sabah Duası ” (1859). Bunları bir birbirinden ünlü diğer tabloları izler.